1استاد بازنشسته گروه معماری منظر دانشگاه شهید بهشتی
2پژوهشکده نظر
چکیده
حیاط‌ها به عنوان فضاهای اصلی در خانه‌های سنتی موجد حس مکان برای ساکنین هستند. این فضاهای بینابینی نقش مهمی در فعالیت‌های روزانه داشته و ارتباط انسان- محیط را در خانه‌های سنتی (چه میان ساختمان‌های مجموعه مسکونی یا بین فضاهای داخلی و ساختمان‌های همجوار) برقرار می‌کردند. اما در بناهای معاصر در نتیجه تراکم جمعیت و کاهش سرانه زمین، این عنصر حیاتی ناپدید شد و فعالیت‌های روزانه در این فضای عملکردی به دیگر عملکردهای مشابه با سرانه فضایی پایین تقلیل یافته، در نتیجه نوع ارتباط انسان-محیط نیز تغییر دگرگون شد. بنابراین، در اثر نیاز روزافزون و غیرقابل اجتناب به ساخت آپارتمان‌ها و مجموعه‌های مسکونی در جوامع معاصر، هدف این مقاله یافتن ارتباط گم‌شده میان انسان و محیط و جایگزینی حیاط‌های سنتی با گزینه عملکردی و رفتاری مناسب در مسکن معاصر است. تئوری تحقیق بر پایه گفتمان میان فضاهای داخلی و بیرونی در حیاط‌های سنتی ایران، بر این امر تصریح می‌کند که ایجاد حس مکان موجب رضایت‌مندی ساکنین و عاملی کیفی در برنامه‌ریزی مسکن آینده است.
The Role of Natural Environment in Creating Sense of Place in the urban Resident
نویسندگان [English]
Mehdi Sheybani1؛ Zahra Poursoleiman Amiri2
1Professor at Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
2Nazar research Center
چکیده [English]
Courtyards as original spaces in traditional houses, create a sense of place for the residents; these interstitial spaces, had a significant role in everyday activities and made the human-environment bonding possible in the traditional housing(whether between the buildings in the residential complex or between the internal space and the path or surrounding buildings). But in contemporary buildings as a result of dense population and reduction of land capitation, this vital element disappeared, and the form of everyday activities of this functional space changed for other functions with the least spatial capitation; as a result, the human-environment bonding has also changed. However, due to the growing and inevitable need to construct apartments and residential complexes in contemporary societies, the purpose of this article is finding the lost human-environment bonding, and replacing the traditional courtyards with appropriate alternative functional and behavioral elements in the contemporary housing. The theory of the research based on the dialectic of indoor and outdoor spaces in traditional Iranian courtyards, relies on sense of place as the causes for resident's satisfaction and the qualitative factor for planning future housing.
کلیدواژه‌ها [English]
Sense of place, Human-Environment Bonding, Courtyards, Dialectic of Indoor and Outdoor
ابتدای صفحه