ایستگاههای مترو بهعنوان نقاط اتصال دو دنیای متفاوت (بافت شهری و شبکه زیرزمینی مترو)، نقش مهمی در منظر شهر ایفا میکند. این ایستگاهها نواحی اطراف خود را از جنبههای کالبدی- عملکردی، حملونقل، مسایل اقتصادی و اجتماعی تحتتأثیر قرار میدهد. با این وجود به منظر شهری این نواحی که از عوامل مؤثر و تأثیرگذار در خوانایی شهر است، توجه کمتری شده است. این نقاط شاخص عملکردی، با تغییرات هدفمند در نواحی اطراف خود میتواند علاوه بر ارتقای کیفی فضاهای شهری، در شکلگیری فضاهای با هویت به عنوان الگوی عملی ساماندهی منظر، ایفای نقش نماید. در این راستا نحوه مطالعه و تجزیه و تحلیل منظر شهر با هدف دستیابی به اقدامات و ضوابط عملی، تعیینکننده است تا با در نظر گرفتن وضع موجود و تحلیل عناصر محیطی بتوان به ضوابط، مقررات و راهکارهایی برای بهبود منظر شهر دست یافت.
متن حاضر با تکیه بر مطالعه انجام یافته در «پژوهشکده نظر» تحت عنوان «طرح پژوهشی تدوین راهبردهای ساماندهی نواحی اطراف ایستگاههای مترو» تلاش دارد تا با کمینمودن عناصر شکلدهنده منظر شهری، الگویی به دور از تحلیلهای سلیقهای ارائه کند.