یکی از اهداف نهایی معماری در جوامع بشری، تقویت و ارتقاء فرهنگ جامعه از طریق بازنمایی مظاهر تمدن همچون هنرها، شهر و فضاهای شهری گذشته است که از استقلال و هویت مختص خود برخوردار بوده و در صدد است مفاهیمی ایجاد کند که نهایتاً موجب ادراک معناهایی همچون احساس تعلق به مکان، حس شهروندی و تداعی خاطرات گذشته شود. در حالی که آن‌چه امروزه اغلب در ذهن انسان‌ها تصویر می‌شود چیزی جز ساختمان‌های بلند اداری، بانک‌ها، برج‌های عظیم مسکونی و فضاهای تعریف نشده، نیست. اما واقعیت امر این است که آن‌چه شهر را به مکانی باخاطره تبدیل می‌کند، تنها بناها و ساختمان‌های موجود و در واقع بعد کالبدی شهر نیست، بلکه این انسان است که در تعاملش با فیزیک شهر (چه در بافت‌های سنتی و چه در بافت‌های نوساز) موجد هویت‌شهری می‌شود. در این نوشتار مقوله هویت شهری، عناصر و عوامل موثر بر آن، به اختصار پرداخته می‌شود.
)