ضرورت ها و الزامات برنامه ریزی و مدیریت یکپارچه توسعه کلان شهر تهران

نویسنده

چکیده

کلان‌شهر تهران نمونه‌ای از یک نقطه کوچک جمعیتی است که از زمان آقا محمدخان قاجار با اراده سیاسی به عنوان پایتخت انتخاب شده و تداوم آن تا به امروز رشدی انفجاری داشته و در حال حاضر بیش از 13.000.000 نفر را در هسته مرکزی و در منطقه شهری خود جای داده و در پهنه‌ای به وسعت بیش از 16.000 کیلومتر مربع عمل می‌کند. متناسب با این رشد، مسایل و مشکلات آن نیز از حد یک شهر کوچک و میانی به یک کلان‌شهر و منطقه‌ شهری پیوسته رسیده است.
بر این مبنا اگر روزگاری قانون بلدیه و انجمن‌های ایالتی و ولایتی می‌توانست راه حلی نسبی برای اداره امور این شهر باشد، امروز دیگر حتی قانون شهرداری‌ها واصلاحات بعدی آن، ضوابط و مقررات طرح‌های شهری و شهرسازی، آئین‌نامه‌ها و مصوبات موردی برای پاسخگویی به مسایل روز افزون آن - توأم با پیچیدگی‌های نا‌عملکردی آن در شرایط تولد، رشد تا بلوغ خود و به ویژه در روند حرکت به سمت جهانی شدن- پاسخگو نیست. از سوی دیگر مشکلات ساختاری مدیریت و برنامه‌ریزی در دو عرصه شهری و منطقه شهری آن، عملاً برنامه‌ریزی، اجرا و نظارت بر طرح‌های توسعه شهری را با چالشی بزرگ مواجه کرده است. مضاف بر این، تعدد و تفرق نهادها و دستگاه‌‌های متولی امر مدیریت شهری و تضاد نگرش بخشی- ملی با نگاه منطقه‌ای – فضایی و محلی، مدیریت تهران را هم در عرصه شهر و هم منطقه شهری نا‌کارامد کرده است.
این در شرایطی است که تهران به عنوان پایتخت ایران اسلامی از یکسو و به عنوان کلان‌شهری مهم و تاثیر گذار- حداقل در جهان اسلام- از سوی دیگر در کوران جهانی شدن و حرکت به سمت تجدید ساختار برای تاثیر‌گذاری جدی (جزء شهرهای جهانی محسوب شدن) نیازمند دگرگونی‌های اساسی و بنیادی در عرصه‌های گوناگونی است که این مقاله مروری بر جنبه‌هایی از آن خواهد داشت.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

-

نویسنده [English]

  • mohammad shaikhi
چکیده [English]

-

کلیدواژه‌ها [English]

  • -